Zeynep Bugün okulumun son günü. diyerek derin bir ic cekti. Nefesi sanki jilet kesigi gibiydi, nefes borusunu cizip kanatarak geciyordu. Aldigi her nefes anne ve babasina uygulanan bu siddetli baskiyi hatirlatiyordu. Bu durum onun ruhunu fazlasiyla yipratmisti. Ona ve ailesine yapilan bu baskilar onun kalbine zehirli bir ok gibi saplanmisti.
Zeynep nesesiz ve cok üzgündü bir daha gelemeyecegi okuluna yutkunarak bakti. Gözyaslarini tutamadi arkadaslarina utancindan bir sey söyleyemedi. Ardina baka baka o atesten gözyaslarini yanaklarina dökerek okuluna veda etti.
Hülya CELIK
