Hayat, dedi kitabin icinden bir ses, bizim neyi istedigimizle ya da neye sahip olup olmadigimizla ilgilenmiyor. Kendi gönlünden kopani adeta eksik kalan yanlarimizin üzerine serpistiriyor. Icinden yetinmeyi bil, yoksa sen de kaybedenlerden olursun gibi bir seyler mirildaniyor. Utanmasa verdigi üc bes kurusun, birkac umut kirintisinin hesabini soracak Neyse, bu gidisle ayni yerde sayacagiz, ne uzayacagiz ne kisalacagiz. Bu duruma alissan iyi edersin. Cünkü sen de artik arada kalanlardansin.
Hayatta kimse yoktur ki arafta kalmamis, kendi kabina sigmayip tasmamis, büyük umutlarla ciktigi yolda hüsrana ugramamis; ask ile nefretin, gercek ile hayalin, dogru ile yanlisin, kisaca tüm zitliklarin birbirini cekmesi ile aralarinda sikisip kalmamis...
Nitekim iki arada kalanlar, tüm seslere kulak tikayip yola devam edenlerin, maziyi rehber alip gelecege yelken acanlarin, hayatin absürtlüklerine ayni sekilde cevap verenlerin, civisi cikmis dünyaya civi cakmaya calisanlarin, kendi semasinin yildizi olmak isteyenlerin öyküsü.
