Insanoglu... Görünen dünyanin hükümdari Simdi kendisini cevreleyen havadan, görünmezden, son derece kücük olandan, hicbir sey yapamayacagi tehlikelerden korunmak zorundadir. Iceriye kapatabilir kendisini, bunun gibi odalarda güvende kalabilir. Ve en nihayetinde hayaletimsi, sönük bir isik yayan, boyut olarak birbirinden farkli, cok sayida ekrandan olusan bir labirentte yasarken benden cok daha hayalet olabilir. Zira kendisini ekranlari arasina hapseden biri artik günesi ve rüzgari, dalgalari ve yildizlari bilmez. Hakikatsiz, özsüz görüntüler arasinda yasar. Ona sahip oldugunu düsünmesine, ona iyi bakmasina ve onu elinden geldigince giydirmesine ragmen artik bir bedene sahip degildir. Kafatasi ayan beyan secilse de artik kendisine ait bir beyni yoktur; duygulari ve anilari da. Oysa ben bütün bunlara sahibim, bir gölge olsam bile.
14 Eylül 1321 tarihinde, yüreginde kavusulmayan askin istirabiyla bu dünyadan göcen Dantenin hali Kutsal Efendiyi bile incitir. Cennetin kapilarina dayandiginda kendisine bir teklif sunulur Bundan sonra her ölüm yildönümünde bir gölge halinde de olsa, günbatimindan safaga dek yeryüzüne gönderilecektir. Fanilerin et, kan ve kemikten bedenine sahipken bulamadigi askla karsilasmayi basarir, onu görüp duyan olmasa da maks talihini bir sekilde alt edebilirse, yeryüzünde yeni bir sansi olacaktir.
Dante, tam alti yüz doksan dokuz gece, ayni tarihte, Floransada o cok sevdigi katedralin önünde bulur kendini ve etrafini saran kalabalikta askin suretini secmeye calisir. Ne yazik ki günün ilk isiklari hayal kirikligiyla birlikte söker ufuktan ve öte aleme mutsuz bir geri dönüs baslar. Ta ki yedi yüzüncü geceye kadar...
Italyanin yasayan en önemli sairlerinden biri olan Giuseppe Conte,
Dantenin 700. ölüm yildönümünü onun yerine düsünüp konustugu
bu muhtesem hayalet hikayesiyle onurlandiriyor. Romanin sonuna
geldigindeyse yeni bir bölüm acip Dante ve kutsal siirine dair notlarini paylasmaktan da geri durmuyor.
