Bir sehirde yasamak kadar yesil bir icselligim var. Ne kadar bulabilirsem o kadar mutluluk. Oysa Orduda dogup büyüyen birine göre cok aptalca bir davranistir bu. Bir yandan da ziraat mühendisi olmak var isin ucunda. Bir ayagim aslinda huzurda ama hani Kafam hep kuru bir beton gibi oysa. Olmak istedigim, gittigim yerler sinirin disi. Kalinmasi gereken adetler gelenekselligimle güresmekte. Bitmek bilmeyen bir yazim isi, bu bana atfedilen. Iste bir o kadar da hissetmek gerek bircok hissi, günlük ve anlik olarak. Alti yil bitti bu sürecte, sira altmis yila geldiginde anlamis oluruz belki yasananlari

Beni benden ve herkesten
Daha fazla seven birini bulursam
Kendiligimi severek öldürmesine
Izin verecegim