Kabuslardan biri daha Can havliyle kosuyor. Pesinde israrla onu kovalayan kötülük kumkumasi, habaset müdavimi adamlar. Yaklasan serrin, alcakligin hizli fena adimlari Yaninda bir kisi daha var. Belki kiz kardesi. Kan ter icinde. Neredeyse ensesindeler. Onlari koruyacak bir kimse de yok. Vakit daraldi, hezimete ugrayacak, bunaldi. Aniden kendini resmi bir binada buluyor. Kismen rahatlamis, heyecan azalmis. Yenisinin pencesinde. Ne oluyor, ne bitiyor. Etrafinda askerler. Hayretle üzerindeki kiyafete bakiyor. Bir asker üniformasi. Üzerine birkac beden büyük geliyor, lakin askermis. Herhalde belli belirsiz silahi var. Farkli bir cins oldugunu asikar etmemeli, zarar görmemeli. Sesini kalinlastirmaya, adeta onlardanmis, ezelden beri oradaymis gibi kendine erkeksi bir eda vermeye calisiyor. Zaman akip gidiyor. Sonra bir düzen, disiplin geliyor cevreye. Nizam daha ziyade hissediliyor. Teftis varmis herhalde. Bilemiyor. Hic asker olmadi ki. Derlenip toparlanmali. Hürmetli bir sessizlik, süknetli bir bekleyis kapliyor ortaligi. Ayak sesleri. Rap rap rap Karsisina, yüzlere bakamiyor. Biraz da korkuyor. Tam önünde bir sahis, kudret timsali Etraftaki havadan seziyor, besbelli üst düzey bir subay, komutan bu. Siradan neferlerden teki gibi, havaya karisip gidiverse. Kücüktü, daha da kücülse, erise bitse. Hickimse herhalde. Basi yakasinin icine girse Komutan tam önüne gelip duruyor. Ürkmesi, kaygilari kismen diniyor. Sorarsa, erkek sesiyle cevap verecek. Icinden talim ediyor. Komutanin sesi ilik, tanidik; ruhuna isliyor. Belki de ta derinlerden, gögüs kafesiyle sirlanmis bölgelerden geliyor