Insan, kendisi gibi olamadigi bir yerde var olabilir mi
Kendisi olmak, kendisi olmaya inanmak ben varim demenin en güzel isaretlerinden biri olabilir mi
Hayatinin finalinin, hayatinin mevsimleri ve hasat vakitleriyle cok sahici bir iliskisi var. Iste o hayatin, cesaretin, bilginin ve aklin bütün malzemelerini arayip bulmak, sonra da yoluna katmak hep sana düsüyor. Sana düsen ve düsecek bütün seyler varim demen sayesinde senin en güzel düslerine, haline dönüsüyor.
O güzelim cocuk gözün, o acayip saf cocuk yüregin acildikca varligin hayatin tam da kendisi haline geliyor.
Varim dedikce yokluklar, darliklar ve karanliklar azaliyor.
Varim demek meyvelerini ömrün icine katmak adina sana rengarenk festival davetiyeleri sunuyor.
Varim diyen insan, kendi iyilesiyor, kendi büyüyor, kendini iyilestiriyor. Hem günleri hem de mevsimleri tam da zamaninda yakaliyor.
Varim diyen insan, bunu da kalbiyle söyleyen insan kendine dogru yelkenler aciyor, yolculuklara cikiyor, kendinden dogru hikayelerini yaziyor.