Ben kücükken -masalarin altina saklanabilecek, cekmecelere sigabilecek boyuttayken- bir cekmecenin icine tirmanir, cekmecenin
gemi, halinin da deniz olduguna inanirdim.
Pusulami bir sisede buldum. Bir dogum belgesiydi bu. Üzerinde gercek ebeveynlerimin adlari vardi.
Bundan hic kimseye söz etmedim.
Gercek annemle babami bulmaya hic yeltenmedim; bir cift ebeveyn talihsizlikse, iki cifti tam bir yikim olurdu.

Jeanette Winterson, Tek Meyve Portakal Degildir adli eserinin ardina gizlenmis sarsici, kalp kiran gercekleri tek tek anlatiyor bu kitapta.

O, evlat edinilmis bir cocuktu. Catisi altina girdigi evi daima yadirgadigi gibi Bayan Winterson adiyla cagirdigi kadinin annelik güdülerine de süpheyle yaklasti. Öyle ki, bir okul etkinliginde onu yaninda görüp Bu annen mi diyenlere Genellikle... cevabini verebiliyordu ancak. Hayatin sirrini Kutsal Kitapin sayfalari arasinda arayan kadina mutlu olmak istedigini söyledigindeyse, Normal olmak varken niye mutlu olasin ki yanitini almisti.

Bayan Winterson, Jeanettein oldugu ve olmak istedigi her seyin ziddiydi. Ancak Jeanette yine de onu sevdi ve hep cocuk kaldi. Bu durumu en iyi izah eden de yine onun sözleri Anne bizim ilk gönül maceramizdir. Onun kollari. Onun gözleri. Gögsü. Bedeni. Ve daha sonra ondan nefret edersek, bu öfkeyi kendimizle birlikte diger sevgililerimize tasiriz. Ve eger onu kaybedersek, bir daha nerede buluruz Dünyada hic ilgilenilmemis, bu yüzden de bir türlü büyüyememis bu kadar cok cocuk oldugu icin üzgünüm. Yaslaniyorlar ama büyümüyorlar. Bunun icin sevgi gerek. Sansliysan, sevgiyi daha sonra bulursun. Sansliysan, sevginin suratina yumrugu yapistirmazsin.