Tanri ilk insani yaratti ve ona hata yapma firsati verdi. dem yanilmayi göze aldi ve hakikate erisme firsati buldu. Yanilmayi göze almayanlar, denemenin meyvelerini yiyemiyorlar. Eger dogru olandan bahsetmek istiyorsak, yanilgiyi referans göstermek zorundayiz. Herakleitos, Zitliklar arasinda sürekli oyun olmasaydi dünyanin sonu gelirdi, der. Her tez, bir karsi teze ihtiyac duyar.Iste bu yüzden yanilmayi göze alarak, düsüncelerimi ortaya koymaya karar verdim ve adina da Yanilmalar dedim. Cünkü her deneme, bir yanilmadir aslinda. Bazilari kendine göre yanilir, bazilari da baskalarina göre. Sonuc olarak yaptigi her seyde, birileri nazarinda mutlaka yanilir insan. Siz iyi bir sey yaptiginizi sanirsiniz, ama baska birinin bakis acisinda bu pek de iyi bir sey olarak kabul görmeyebilir. Ya da bir sey o an dogru olsa bile, baska bir zamanda yanlis bir sey olarak da yorumlanabilir.Montaigneden bu yana yapilan ve yazilan tüm denemeler, hep dogruyu bulmayi amacladi. Ben de öyle yaptim. Farkli bir sey olmali tabi. Ama farkli olmadaki amac, körü körüne muhalif olmak da olmamaliydi. Siyasetciler yapar öyle; hepsi de talip olduklari kamu alanlarini herkesten daha iyi yöneteceklerini iddia ederler. Tabi ki bir olguyu devam ettirmek güzel bir sey ama ona bir boyut katmak da gerek. Ben öldükten sonra da devam etmeli insanlar Deneme yazmaya. Katilmali görüslerime veya itiraz etmeli. Denemeli ve yanilmali. Hakikati aramali ve kovalamali. Cünkü hakikat arandikca canli kaliyor. Cünkü hakikat bir varis noktasi degil, bir yol tam aksine.
