Ivan Grigoryevic, safak sökerken kusetli vagonun kanepesinde uyandi, tekerleklerin gürültüsüne kulak kabartti, gözlerini araladi, pencerenin ardindaki safak vaktinin alacakaranligina bakmaya basladi... Hapisliginin yirmi dokuz yili boyunca düslerinde birkac kez cocuklugunu görmüstü. Bir keresinde kücük bir koy girmisti düsüne, sakin suyun icinde, dibi örten kücük taslarin üstünde birkac kücük caganoz sessiz yürüyüsleriyle yan yan kosmus ve yosunlarin arasina gizlenmisti... Ivan Grigoryevic, ayaginin altinda yumusacik su yosunlarini hissederek yuvarlak taslarin üstünden agir agir yürüyordu, uskumru ve istavrit yavrulari civa akintisi gibi fiskiriyor, onlarca uzun damlacik halinde saga sola saciliyordu... Günes yesil su cayirlarini, köknar agaclarini isiga boguyordu Bu sevimli koy, tuzlu suyla degil, tuzlu isikla doluydu sanki... Sabah yeryüzünün havasini soluyan hicbir varligin dayanamayacagini düsündügü o yalnizlik duygusuyla gözlerini acti. Ögrencilik yillarinin gectigi, sevdigi kadinin yasadigi kente gidiyordu. Sevdigi kadin yillar önce mektup yazmayi kestiginde onun ardindan gözyasi dökerken mektuplasmalarini ancak ve ancak ölümün kesebileceginden kuskusu yoktu. Ama sevdigi kadin yasiyordu, hayattaydi... Her Sey Gecip Gider, Vasili Grossmanin epik basyapiti Yasam ve Yazginin kaldigi yerden baslayan, Stalin dönemindeki zorunlu calisma kamplarinin sonrasini anlatan lirik ve dramatik bir roman
