Nart Destaninin -pek az rastlanan bir bizimde- belirli bir ulusal kimlikle özdeslestirilemez olusu, onu Kuzey Kafkas halklerinin ortak bir ürünü, bir Kafkas Mitolojisi haline getiriyor. Bozkirlardan sualti uygarliklarina, yeraltindaki Ölüler Ülkesinden Tanrilarin gökyüzündeki mekanlarina uzanan bir cografya üzerinde Nartlar, yurtsever, savasci ve korkusuz ama bir cocuk safligindaki sevgi dolu kahramanlari; bilge ve güclü kadinlari; paylasimciligi, konukseverligi ve görkemli törenleriyle gecmis bir zamanin özgün yasanmisligini günümüze yansitiyor. Nart Destani, köle olarak yasamak yerine ölümü göze alarak, gökyüzündeki Tanrilarla savasacak denli özgürlügüne düskün bir halkin öyküsü... Yayinevinin Notu SSCB Bilimler Akademisinin 1957 tarihli Rusca baskisindan cevrilmistir.
Tadimlik
Satananin Dogusu
Ölüm ani yaklasirken heyecanini gizlemeden Borelerin Werheg, Hemitsa döndü Sevgili oglum gel söyle otur yanima. Günbatimina varmaz ölürüm. Su ve ates; iste hayatimizin gücü Koru yasalarimizi kilicla, sözle, Sakin bunlari aklindan cikarma Karada calis, cabala, ama denizle dost ol Bu yüce sözleri söyledikten sonra Werheg huzurla gözlerini kapadi. Halk büyük bir saygiyla topraga verdi. Hemitslarin anasi da yataga düstü cok gecmeden. Korkunc acilar icinde söyle mirildandi Öfkeli Wastirciye borclu kaldim Baska yasami sectigim o günden beri. Gece gündüz izler sürekli beni. Öc almak ister benden mezarimda bile, Üc gece mezarimda bekcilik edin. Altin bir yüzük birakacagim sizlere. Öyle siradan degil Arvirasugdun yüzügü. Sactigi isikla aydinlatir sürekli Göge dayanan o merdiveni. Sakin unutmayin bu son sözlerimi, Adiniz kötüye cikmasin bu utancimla. Bir göz attiktan sonra sevgili cocuklarina Bir daha acilmamak üzere kapadi gözlerini.
