Kurani anlama ve yorumlama faaliyeti olarak Tefsir, Hz. Peygamber döneminden baslayarak günümüze kadar devam eden ve görünen o ki insanlar var oldukca da devam edecek olan bir etkinliktir. Islami ilimler icerisinde dogrudan Kuranla ilgili olmasi hasebiyle önemli bir yer isgal eden Tefsir, yüzyillar icerisinde kendi gelenegini olusturmus ve bu gelenegin icerisinde farkli anlayislara sahip ekoller meydana gelmistir. Tefsir ekollerini temel olarak birbirinden ayiran unsur, onlarin Kurana bakislarindaki farkliliktir. Fakat Kurana bakislardaki farklilik elbette ki bir sonuctur ve bu sonucu belirleyen Smüfessirin kisiligi, ilmi seviyesi, yetistigi cevre, siyasi anlayisi vs. gibi mühim faktörler vardir. Diger yandan her farkli bakis acisi esasinda digerinin karsisinda duran bir antitez mahiyetindedir. Antitez de yapisi itibariyle muhalefet ve elestiriyi barindirir. Bu sebeple Tefsir ilim gelenegi icerisinde cok canli ve dinamik bir muhalefet ve elestiri tavrini görmek mümkündür.
