Kurmacanin dar ve islak labirentlerinin duvarlarina carpa carpa yürüdügümüz hikayelerin belki de en can alici, en dahicesi... Kuyu ve Sarkac Insan denilen canlinin aklini kötüye ne kadar kullanabilecegi, dehasinin ne kadar sonsuz ve hudut tanimaz olusuyla yüzlesiyoruz Kuyu ve Sarkaci okurken. Edgar Allan Poenun usta kalemiyle yazilmis öykülerinin icinde gerilimi hissedeceksiniz.

Fenalasmistim -o korkunc sekilde süren aciyla- ölecek kadar fenalasmistim. En sonunda beni cözdüklerinde, oturmama izin verildiginde, duyularimi kaybetmeye basladigimi fark ettim. O hüküm; ölümün o korkunc hükmü, kulaklarimin duydugu son cümleydi. Sonrasinda sorgulayan sesler bir düs alemindeymis gibi belirsiz bir ugultuya dönüstüler sanki. Degirmen carkinin sesine benzediklerinden belki de S sesler dönüp duruyordu. Bu kisa sürdü cünkü artik hicbir sey duymuyordum. Yine de bir süre görmeye devam ettim; ama nasil korkunc bir mübalagayla Kara cüppeli yargiclarin dudaklarini gördüm.