Sövalye, kiza derin bir aciyla kendinden gecmis bir halde bakiyordu. Basi alevleniyor, düsünceleri bir kovandaki arilar gibi ugulduyordu. Bu an, tehlikeli fakat ayni zamanda zevkliydi.
24 Agustos 1572ye sayili günler kala...
Paris bir taraftan birbirine asik genc insanlarin hissettikleri mutluluklara, yasadiklari hayal kirikliklarina ve trajedilere ev sahipligi yaparken diger taraftan da kraliyet üzerinde dönen entrikalarla bogusuyordu.
Kisa bir süreligine de olsa Protestanlar ile Katolikler arasinda yasanan baris yok edilmek üzereydi. Catherine de Médicis ise isminin hakkini vermek istercesine bu sürecte cok fazla rol oynamaktaydi.
Baba-ogul Pardaillanlar ise dogru bildikleri yoldan sasmadan, Pariste olaylarin icine daliyor, haksizliklari, gaddarliklari, iftiralari bertaraf etmek icin kah kiliclariyla kah yumruklariyla mücadele ediyorlardi.
Michel Zévaconun 1900de tefrika seklinde yayinlamaya basladigi, Sartrein kesfi ve tesvikiyle bir efsaneye dönüsen Pardayanlar serisi, gözden gecirilmis eksiksiz cevirisiyle yeniden okurlarinin karsisinda.
