Kenar Mahalledende yer alan öyküler, Adnan Özyalcinerin daha önce kitaplarda yer almamis ilk öyküleridir. Bu öyküler yazarin sonraki yillarda ortaya koydugu üretim dikkate alinarak okundugu zaman tanidik bir ses kendini hemen duyurur. Kent yasamindaki celiskilerin körükledigi huzursuzluk ve yabancilasma hisleri ile bu atmosfer etrafinda örülen varoluscu duyarlilik, kitaptaki öykülerin agirlik noktalarindan birini olusturmaktadir.Imgesel bir anlatimla ilerleyen ve modern dünyanin, kent sikintisinin yarattigi calkantilari sisli bir atmosfere ilistiren öyküler, bu baglamda öne cikarken Panayir ve Sur kitaplarinin tematik ve yapisal iskeletinin de aslinda bu tür metinlerle basladigi hatirlanir. Nitekim bu öyküler, hem toplumsal celiskilere odaklanan sikintili kisileri hem de bu kisilerin ruh halini aciga vurmak üzere uygun bir zemin sunan parcali anlatimlari, sasirtici kesitlere dayanan akislariyla Özyalciner öykücülügünün ilk dönemine giris mahiyetindedir.Melih ErzenHer sali ayagin burkulur ya da bileginden cikardi. Cogu zaman hastanelik olurdu. Alciya batirirlardi ayagini. Kipirdayamazdin, kipirdayamadigin gibi yazamazdin da oysa yazamaman ölmen demektir.
