Sonunu görmedigi yolu yürümekten hep korkan bir adamdi
Rezan Sahmaran. Hayal kirikliklarina ugramaktan hoslanmayan, insanlara cok sevmedigi müddetce baglanmayan, sevgisini heba etmeyen bir adamdi.
Zorlu yollarin sonunda hayatina bir kadin girdi.
Önünü arkasini düsünmeyi, olanlarin sonucunu
ölcüp bicmeyi unutturdu ve korkusuzca sona gidebilecegini ögretti o kadin.
Hesapsiz kitapsiz yürümenin güzel tarafini
bu kadin sayesinde ögrendi. Istemedigi, sevmedigini defalarca kez yüzüne vurdugu
kadini bir felaketin sonunda kaybetti.

Kaybetmekten korkan bir asik olacagi aklinin ucundan gecmezdi. Nitekim Rezan Sahmaranin kalbi sevdanin yakici atesine yandi. Yandi ve kaybetmekten ölesiye korktu.

Bir zamanlar sevmedigi kadina, korkusunu pervasizca haykirdi

Allah der ki; kimi benden cok seversen onu senden alirim.
Ve ekler Onsuz yasayamam deme, seni onsuz da yasatirim.
Yemin ederim seni benden önce alacak diye
cok sevmekten korkuyorum