Vertigo
Ona aldigi gri takimi giyiyordu. Rüyalarindan hatirladigi gibiydi. Tipki gecmiste Seine kiyisinda yaptigi gibi ona yaklasti; parfümünü kokladi, sonbaharda topragin, ezilmis yapraklarin, ölen ciceklerin kokusuydu. Flavires, bir eli gögsünde, agzi acik, uyurgezer gibi ilerliyordu.
Bu kadari fazlaydi. Gücü tükeniyordu.
1958 yilinda Alfred Hitchcock tarafindan filme alinan Vertigo, yalnizca daha önce Disi Kurtlar adli romanini yayinladigimiz Boileau-Narcejac ikilisinin en ünlü yapiti degil, ayni zamanda gelmis gecmis en sarsici, yazinsal derinligi en yüksek polisiye romanlardan biri... Ikinci dünya savasi yillarinda, psikolojik sorunlari nedeniyle polislikten emekli olmus Flavires, eski bir arkadasinin cagrisiyla bir tür özel dedektiflik isini üstlenir. Böylece hem bir ask hikayesine hem de son sayfasina kadar soluk soluga okuyacagimiz gizemli bir olaya tanik olmaya baslariz.