Saclarinda günesin kirintilari, boynunda menekse kokusu ve teninde mehtabin izi varken... Her sey bir anda degisti. Seninle bir sögüdün gölgesini ev yaptigimiz o vakit, üzerimizdeki sonsuz gökyüzüne bakarken basimiza düsen esenlik dolu bulutun adinin ayrilik olacagini nereden bilirdim...
Bu hikaye böyle baslamamaliydi da zaten. Icinde ayrilik geciyorsa bir öykünün, ne bulut bulut olurdu ne yagmur, yagmur. Her seyin adi degisip dururdu, rengi degisirdi, bicimi degisirdi, degismez dedigin her sey degisirdi. Ve degise degise biterdi icinde ayrilik gecen bütün cümleler.
