....sofra, bir bakima göge aittir. Yeryüzüne
serilmektedir, ama semavdir.
Gök, insanin ruhu, arz ise bedenidir.
Yani sofra, ruhtan bedene,
Rahmandan nefse lütfedilmis olandir.
Sofrayi, yer ve gök biciminde nitelemek
dogru degildir.

Ister yere isterse göge ait olsun, bütün sofralar
gökseldir.
Sofra, ayni zamanda herkesin cagrildigi ve
oturdugu bir nimet sölenidir.
Mülkiyetin ferdligi burada iflas eder.
Burasi özgürlesme mahallidir.
Herkes doyar bu sofrada, her sey davetlidir.
Güzel, iyi olan ne varsa burada sergilenir.
Dostun sofrasidir burasi, Hz. Ibrahimin bereketidir.
Hz. Isanin diriltici nefesidir, kardeslik sölenidir.
Dinin olgunlastigi, nimetin tamamlandigi