Bugün modern siyaset icerisinde kolektif cikarilan bireysel cikarlar ile nasil uzlastirilacagina iliskin soru önemli bir yer tutmaktadir. Halkin egemen oldugu düsünülen demokrasinin kamusal iyiyi saglayacagi konusundaki iddialar da tümüyle gercegi yansitmamaktadir. Cünkü bu rejimin, en son asamada, kamu yararini tahrip edecek sekilde bireysel cikarlari toplumun cikarlarinin önüne gecirme ihtimali vardir. Hem günümüzde hem de demokrasinin olanaklarini ve yetersizliklerini kendi döneminde gerek problematik gerek tarihsel olarak cok iyi analiz ederek acikca ortaya koyan Aristoteles icin demokrasi rejimi en cok erdemli olmasi beklenen bir rejimdir. Aristoteles icin demokrasi rejimi en cok erdemli olmasi beklenen bir rejimdir. Aristotelese göre, sitenin ortak iyiligi sözkonusu oldugunda hem yurttaslarin hem de yöneticilerin bu erdemleri özümsemesi icin egitilmesi gerekir. Ancak yoksul, cahil ve dezavantajlilarin yönetimi olan, görevleri toplumun bütününün ihtiyaclarini karsilamak icin hizmet etmek olan gercek halk önderleri yerine halk avcilari demogoglarin ortaya cikmasina zemin hazirlayan demokrasi; kamusal iyiyi, ortak iyiligi saglamaktan uzaktir. Bencil cikarlarin toplum cikarlarinin önüne gectigi, yurttaslarin cikar pesine düstügü ve halki etkilemek icin her seyi yapan halk avcilarinin bulundugu bir rejimde kamusal iyiden söz edilemez. O halde ideal bir yönetimde toplumun tümünün iyilgi ve mutlulugu icin yurttaslar yasalara uymali, devlet yönetimi de egitimli insanlara birakilmalidir. Iste o zaman Platonun deyisiyle, Hükümdarlar filozof, filozoflar hükümdar olsaydi, kentlerin yüzü isirdi.
